Öğretiler ve Değişenler

    Yazmaya çalıştım yine satırlarca. Açık açık anlatmak istediğim şeyler de oldu bu çabamın içinde, gereği yok diye düşündüklerim de. Hepsini hissettim bu süreçte. Eski yazıları okuduğumda ise tekrar ve tekrar hissediyorum. İlk yazımı yazdığım gün kar yağdığındaki heyecanımı, "Kabulleniş''teki çaresizliğimi ve nicelerini anımsıyorum. Bir yandan yazıyorum ve bir yandan da çiziyorum. Kendimle kalmamın en saf haliymiş gibi geliyor bu yaptıklarım. Bir karşılık beklemeden ve sadece kendim için. Bu süreçte biraz öğrendiklerimi anlatmak istiyorum sevgili okuyucu sana. Çünkü bu yolda bazen dahil oluyorsun hayatıma fark etmeden.

    Öncelikle, daima yalnız değilsin. Bu yıl bana bunu o kadar güzel öğretti ki. Ne konuda düşmüş olursan ol, bir şekilde hayatında olan insanlar -en azıları bazıları- gerçekten sen olduğun için ve sevdiklerinden dolayı yanındalar.  Ama bu demek değil ki yoldan çıkmış gibi, fevri, ateş hattıymışsın gibi davran. Koşulsuz sev, sana nasıl davranılmasını istiyorsan öyle davran. İşte o zaman, karşındaki insanlar da sana öyle davranacaklar bazen aradan çürük yumurtalar çıksa da :)

    "Kendi yolunu kendin oluşturuyorsun". Yorulduğum zaman kendime hatırlattığım ilk cümle bu oldu tüm bu süreçte. Bazen fedakarlık yapmam gerekti, bazen pes edip yolumu değiştirmem ve bazen de ağlaya ağlaya devam etmem. Fakat yolumu ya da hayatımı kendimin şekillendireceğini fark ettim bunları yaparken. Bu yüzden bazen bazı şeylerden ve bazı duygulardan vazgeçtim bazen de tam içime düşürdüm kendimi. Kendim için gerekirse kendimi feda ettim kısacası. Bazen tatsız olsa da, değeceğini hissettiğiniz şeyler için denemekte faydası olabilir.

    Nefes al ve kendine nefes alabilecek alanlar oluştur. Bu sene bana en iyi gelen şeylerden biriydi. Kendimi anlamama aracı oldu. Çıkmazda hissettiğimde aldım kalem kağıdı elime ve bazen de boyaları. Önce karaladım, nefes almak gibi oldu benim için. Sonra kaçtığım, sıkıştığım noktaları renklendirdim. Kendi hayatımı kendi tuvalime aktardım ve paylaştım. Tepkilerden korkarak başladım nefes almaya ve nefes aldıkça tepkilerin önyargılar olduğunu gördüm. Çünkü bu benim tuvalimdi ve benim boyalarım.

    Hedeflerini oluştur. Çünkü hedefsiz insan, uyanmak için sebebi olmayan insana dönüşüyor. Yolunu kaybediyor ve başkalarının onun için çizdiği yollara gitmeye çalışıyor. Kendisine ait olmayan yolda insan kayboluyor cidden. İnan bana, kendini bulamadıysan bile aramak yol oluşturuyor sana, hem de sen tarafından fark etmeden. İster istemez tasarlamaya başlıyorsun ve buluyorsun, hem kendini hem de yolunu.

    Başka bir adım olarak ise üret. Hiç durma. Fikir üret, proje üret ya da bir amaç üret. Çünkü üretmeye başladıkça emek veriyorsun. İnsan tek bir şeyden vazgeçemiyor çünkü insan: emek verdiklerinden. Ürettikçe büyüyorsun çünkü. Önce soyut olarak büyüyorsun duygularınla ve bir süre sonra insanlara dokunuyorsun. Somutlaşıyor ürettiklerinle emeklerin. Evet zaman alıyor, zorluyor ve bazen yıkma seviyesine geliyor. Böyle durumlarda ise sonuçlarına odaklan. Gerçekten sonucuna ulaşmak seni tatmin etmez miydi?

    Son olarak ise hisset. Kaçma hissetmekten. Gerekirse mutsuzluğu, hüznü, başarısızlığı hisset. Çünkü ardından gelen mutluluğu, sevinci ve başarıyı da hissedeceksin. Unutma, hiç kimse mükemmel değil ve sen de olmak zorunda değilsin. Hissettiklerinle kendin olarak bile kalsan, dünyadaki en iyi versiyonun olacaksın. Sonuçta neredeyse her şeyin sahte yaşandığı bu dönemde kendin olabilmek büyük fark yaratmak değil mi? İşte bu durumun hissi tarifsiz gelecek sana, inanıyorum.

    2022'nin sonuna gelmişken bir göz gezdirirsin umarım sevgili okuyucu kendine. Bu sen misin? Senin yolun mu? Yoksa, başkalarının senin için çizdiği yolda mısın? Umarım kendi yolundasındır ve umarım bir gün bir yerde birbirimizin hayatına dokunuruz.