En Alâ Vazgeçiş
Başlığında kendini özetlediği anlardan birindeyim. Neyi, nasıl, neden istediğimi çok net fark ettiğim ve artık neden istemediğimi çok iyi bildiğim o andayım. Dört duvar arasında değilim ve kaçıp saklanmıyorum. Aksine; ortadayım, göz önünde, kaçmadan ve saklanmadan. İyileşiyorum değil de iyileştim dediğim o noktadayım. Artık her şeyden biraz biraz değil, bir şeyden çok fazlayım. Kırmızı çizgilerimi çizdim tekrar, idealimi yine hatırladım ve bu yoldayım. Bir savaş gazisi gibiyim ve gururla anlattığım hikayemin başrolüyüm. Kendi hikayemdeyim, başkalarının hikayesinde yan rol olmaktan çok uzaktayım. Mutlu sonla biteceğini biliyorum hikayemin. Sonunu bilsem de artık yolumun da mutlu olduğunu biliyorum. İyi-kötü, üzgün-mutlu, korkak-cesur her hali biliyorum. Bilmek için öğrenmek gerekirmiş, öğrenmeyi öğrendiğim dönemdeyim. Geçmişimi unutmadığım ama artık yaşatmadığım vazgeçişteyim. Hoş kalmayı ve hoşça kalmayı kendi içimde net olarak anlıyorum. Artık ma...