Gece Yarısı Fark Edişleri

Merhaba yol arkadaşım, bugün sana kucağımda kalabalıklarımla geldim ve kalabalığın hissettirdiği o yalnızlıkla. Bugün aslında konularımızda yine duygularımız da var kalabalık diye bahsettiklerimin içinde. Kelimelerin ardı arkasını getirmenin zor olduğunu hissettiğim bir sürecin içindeyim. Bugün cümlelerim devrik, birbirlerini dahi takip etmiyorlar belli noktalarda. Bağıra çağıra anlatmak istediklerim varken usulca susmayı seçtiğim bir kalabalıktayım. Anlatsam da anlamayacaklarını hissediyorum çünkü. Son süreçte sadece yazdığımı ve fotoğraflar çektiğimi fark ettim. Eskisi kadar konuşmuyorum mesela, heyecanla bir şeyler anlatamıyorum. Son zamanlarda kendi ellerimle duvarlar ördüm mesela, her tuğlasında canımı acıtan cümlelerin olduğu. Bir gün biri bana, daha ilk tanıştığımız hafta, senin için enerjim var gibi demişti. Birinin benim için enerjisi varsa, benim neden kendim için bile kalmadı enerjim? Tam iki ay oldu bu devinim sürecim başlayalı. Hayatta ajandalarla yaşadığım gibi, anları da...

Merhaba sevgili yol arkadaşım, Uzun olan ama aslında çok da uzun sayılmayan bir süreden sonra tekrar birlikteyiz. Görüşmediğimiz bu zaman zarfında yazmaktan asla vazgeçmedim. Sadece, ekrandan değil, fiziksel olarak yazmak istedim. O yüzden yol arkadaşlarım kalemler, kağıtlar ve kitaplardı. Bugün kucağımda anlatacak bir hikayem yok. Bugün yalnızca hislerim var, ben varım bir de bazı yolculuklarım var.  Yol dediğimiz kavram, ne kadar somut gözükse de başlı başına soyut bir kavrammış, bunu öğrendim görüşmediğimiz süreçte. Yol, bir süreçmiş. Ve bazen yolda olmak, sonda olmaktan daha güzelmiş. Hayat her zaman yollara ayrılırmış ve yine hayat, yolları da ayırabilirmiş. Ne kadar birleşsin isteseniz de bazen nasibi de fazla zorlamamak gerekirmiş. Her yol, çıkan bir sokağa varmak zorunda değilmiş ve umut , bir bitki değil, yolun sonuna geldiğinizi düşündüğünüzde, o karanlıkta, karşıdan gelen arabanın farını görebilmekmiş. Hep beyaz ışık derler ya, işte o ışık gökkuşağı gibi gözükebilirmiş. ...