Gece Yarısı Fark Edişleri

     Saatlerdir ekrana bakıp "Neyden bahsetsem ki?" diye düşündüğüm bir gecenin içindeyim. Kelimelerin bir araya gelmediği, geldiğindeyse paragrafların birbirinden kopuk ilerlediği bir yol oluşuyor önümde. 3 farklı metin tasarlayıp (ve hiçbiri içime sinmediği için) hepsini silip yeniden ve yeniden yazmaya başladığım anlardayım. Biraz birbirinden bağımsız ilerleyebiliriz bugün, hem nereden bilebiliriz ki bazen belirsizlikler önümüze güzel yollar çıkartabilir.      Bugün bir hikayeyle başlayacağım bir şeyler anlatmaya, bu blogun hikayesiyle. Mart 17,2022'de başladı her şey. Yurt odasında bazı şeyleri değerlendirdiğim bir gece, en çok neyden hoşlandığımı düşünüyordum. "Ne yapmaktan keyif alıyorum?" dediğimde cevap aslında çok açıktı: Birilerine bir şeylerden bahsetmek. En keyif aldığım, zamanın nasıl geçtiğini anlamadığım dakikaların hepsinde bir şeylerden bahsediyordum aslında. Yıllar önce bir ders için açtığım bu bloga yepyeni bir sayfadan devam etmeyi isted...

    Bir süre kendi hayatıma, kabuğuma ve sosyal yaşantıma odaklandığım bir süreçten sonra yeniden karşınızdayım sevgili okuyucu. Tüm gardımı indirmiş, kararlara varmış ve uygulamaya karar vermiş bir biçimdeyim. Derin kayıplar vermiş, nefessiz kalacak hale gelmiş ve buna rağmen boğulmaktan son anda kurtulmuş durumdayım. Anlatacak çok şeyim var ve hiçbir şeyim yok kucağımda. Daima doğruyu bulmaya çalışmanın yıkıcı etkilerini tekrar görmüş, "doğru"nun dereceli olduğunu fark etmiş ve herkesin kendi doğrusunu oluşturduğunu gözlemleyerek geldim. Yine benim konuştuğum, sizin okuduğunuz yazılardan birindeyiz. Tekrar hoş geldiniz benim yolculuğuma, başlayalım mı?     İnsanların hatalar yaparak insan olduklarını fark ettikleri bir yolculuktan geçtim son buluşmamızdan beri. Duvarlardan oluştuğumuzu ve bu duvarları korumak için hatalar yaptığımızı gördüm. Hataları hep kötü görmemek lazımmış aslında, bazen o yaptığımız hatalar mutlu olacağımız yolu bulmamıza sebep olabilirlermiş....