Gece Yarısı Fark Edişleri

    Üç farklı yazıya başladım bu gece. Üç farklı başlık altına toplandı hepsi istemsizce. Yol, neden ve fısıldama. Sanırım hepsini toplayabilirim dedim kendi kendime fısıldama altında. Bir şarkı, iki cümle, üç taslak getirdi beni bir ara bir şarkıya. Çorba gibi karmaşık gitti anlatımlar, biraz da Didem Madak havasında döküldü kelimelerim. Bazen konuşarak anlatamadığını daha iyi anlatır kalem, bunu gördüm biraz bugün içimde. Bir kahve mi içsem kıyısında olduğum bir ruh halindeyim, kahve mi içsem cidden? Bir hikayede fısıldadığım dönemdeyim. Yorgunum diyebiliyorum sadece, ama diyebiliyorum en azından biraz da işin pollyannalığına bakmak lazım değil mi?   Bir süredir çalışıyorum şiirler üstünde. Şu zamana kadar çok mısralar geçti gözümün önünden, nedense ya da nedensizce son dönemde "Pollyanna'ya Son Mektup" gibi hissediyorum. Biraz karmaşık, biraz hikayenin içinde ve  birazsa bire bir olamamış şekilde. Cümleler kopuk birbirinden ve gözler yaşlanıp geçiyormuşçasına...

 Uzun araların dönüşlerinde anlatacak hikayeleri birikirmiş insanların kucaklarında. Merhaba sevgili okur, ben uzun bir aradan sonra hikayelerle geldim yanınıza. Elime kağıt kalem alıp karalamayalı, oturup bir şeyler yazmayalı baya zaman geçmiş. Bu gelişimde artık hak edişlerimi ve ettiğimi düşündüklerimi anlatacağım size. Acı, hüzün, yalnızlık, hayal kırıklıkları olmadan. Aksine, onların sonucunda gerçekleşen iyi, güzel, tatmin edici şeylerden ve hislerden bahsedeceğim. Yaklaşık 2 senedir bazen aralar vererek bazen ise sık sık bir araya gelişlerimiz oldu. Bunun tek sebebi, yazmak ve anlatmak eylemlerinin; başkalarının eylemlerinden dolayı oluşan hislerimden beni kurtarması ve rahatlatıyor olmasıydı. Son verilen ara'mızda yine üzüntülerim, hayal kırıklıklarım ve yalnızlıklarım oldu kucağımda. Bir akşamsa sırtımda hörgüç gibi, göğsümde taş gibi taşıdığım bu yükleri ansızın yere bırakma kararı aldım. Yeni'ye, yeni gelenlere açtım kucağımı. Aslında burada başladı her şey. Öyle çok...