İnişler ve Çıkışlar: Denge Meselesi

-

    İnişler ve çıkışlar. Gün içinde yaşanan duygu değişimlerinin en kolay anlatım hali aslında. Kelimelerin ve davranışların bize oynadığı oyunlar gibi değiller mi? Bu durum sadece insanın olan olayları, olguları ne kadar önemsediğine göre değişiyor bazen fark edemesek de. En değerli olan şey ne peki; kendin misin yoksa başkalarından kaynaklı yaşadığın durumlar mı?

    İnsan, kendine vermesi gereken değerin ne kadar farkında?  Yakın çağımızın ve yaşadığımız kuşağın en temel iki garip açığı burada başlıyor işte. Bir kısım kendisine aşırı değer verip dünyanın en vurdumduymaz kişisine dönüşürken diğer kısım ise aksine kendisinin çok değersiz olduğunu, bir işe yaramadığını düşünüyor. Büyük bir dengesizlik söz konusu. Bu iki insan karşılaştığında ise bir taraf için yıkım gerçekleşirken diğer taraf için büyük bir zevk alma durumu çıkıyor ortaya ve hiçbir dengesi olmayan, yıkıcı bir iniş-çıkış meselesi yaşanıyor. 

    Kelimelerin oynadığı oyunlardan ibaret olduğunu biliyoruz düşüncelerimizin ve duygularımızın. Bu kelimeler sonucunda belirliyoruz duygularımızı. Ne kadar geçiriyoruz akıl dediğimiz süzgecimizden? Ne kadar ölçüp tartıyoruz yapacağımızın davranışların sonuçlarını? Olayların ve durumların bizi etkilediği kadar başkalarını da etkilendiğini fark etmeliyiz artık. Kendimize verdiğimiz değer kadar başkalarına da değer vermeliyiz ve başkalarına verdiğimiz değer kadar kendimize de değer vermeliyiz. İnişler ve çıkışların olmasından dolayı denge içerisindeyiz ve dengemiz devamlılığımız için gerekli.

    Peki sen sevgili okur, ne kadar farkındasın kendi değerinin? Ne kadar ölçüp tartıyorsun olan şeyleri?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Gece Yarısı Sohbeti-6

-
Merhaba sevgili yol arkadaşım, Uzun olan ama aslında çok da uzun sayılmayan bir süreden sonra tekrar birlikteyiz. Görüşmediğimiz bu zaman zarfında yazmaktan asla vazgeçmedim. Sadece, ekrandan değil, fiziksel olarak yazmak istedim. O yüzden yol arkadaşlarım kalemler, kağıtlar ve kitaplardı. Bugün kucağımda anlatacak bir hikayem yok. Bugün yalnızca hislerim var, ben varım bir de bazı yolculuklarım var.  Yol dediğimiz kavram, ne kadar somut gözükse de başlı başına soyut bir kavrammış, bunu öğrendim görüşmediğimiz süreçte. Yol, bir süreçmiş. Ve bazen yolda olmak, sonda olmaktan daha güzelmiş. Hayat her zaman yollara ayrılırmış ve yine hayat, yolları da ayırabilirmiş. Ne kadar birleşsin isteseniz de bazen nasibi de fazla zorlamamak gerekirmiş. Her yol, çıkan bir sokağa varmak zorunda değilmiş ve umut , bir bitki değil, yolun sonuna geldiğinizi düşündüğünüzde, o karanlıkta, karşıdan gelen arabanın farını görebilmekmiş. Hep beyaz ışık derler ya, işte o ışık gökkuşağı gibi gözükebilirmiş. ...
Devamı

Anlatışlar, Konuşmalar ve Konuşulamayanlar

-
Merhaba yol arkadaşım. Gece Yarısı Fark Edişleri'nde tekrar buluşmamızın namına bu şarkıyı aç ve bir kadeh kırmızı şarap koy hadi kendine.  Bir süredir konuşmaya dahi mecalim yoktu kendimle, seninle, biriyle. Hevesim yoktu, tadım hiç yoktu. Tuzluydum. O kadar tuzluydum ki, Atlas Okyanusu halt ederdi yanımda. Şimdi var mı bir tadım, bilmiyorum. Fakat, sana anlatacaklarım var. Yine bir soru düştü aklıma. İnsanlar derler ya, "ne idim, ne oldum?" diye. Ben bugün "ne idim?" kısmında takılı kaldım sorunun. İşin aslı, bu soru hiç çalışmadığım bir yerden düştü aklıma. Çok konuşkandım, kendimle ilgili en net bildiğim kısım buydu galiba. İlgimi çeken bir konu olduğunda, saatlerce konuşurdum. Ben, anlatıştım. Hikaye anlatırmışçasına sürekli anlatırdım. Sonra bir gün, anlatacaklarım değil de anlatma isteğim bitti. Çünkü konuştukça sadece anlaşılmak istediğimi fark ettim. Baktım ki, insanlara ne kadar anlatırsan anlat, istedikleri gibi anlamaya devam ediyorlar. Sen ise sade...
Devamı

Yirmi Üç

-
Yirmi üç. Ne garip bir tesadüf, 2025'in 23. haftasında 23. yaşıma giriyorum. Hatta, siz bu yazıyı okurken girdim diyebiliriz. 23 yıl, 276 ay, 1196 hafta, 8395 gün. Bugün, biraz bu 8395 gün içinde kaybolacağımız yazımıza hoş geldin sevgili yol arkadaşım. Bugün, kucağımda 1196 hafta var. Biraz yeni yaşın getirdiği umut, mutluluk var, biraz da 276 ayın bir araya gelirken topladığı anlar, anılar, tutkular, burukluklar ve en çok da Aylis'ten parçalar var. Bugün, biraz daha yakından tanıyacağız beni. Hep anlatan bendim ama beni ben yapan şeyleri arka plana atmıştım bir çok noktada. O yüzden sevgili yol arkadaşım, 23. yaşımın ilk yolculuğuna hoş geldin. Ben Aylis. Günlerden 5 Haziran 2002. İzmir'in küçük bir ilçesinde öğle saatlerinde başladı yolculuğum. İki kişilik bir ailenin üçüncü ve son ferdi olarak, bir evin bir kızı dedikleri şekilde dünyada buldum yerimi. Aşkı, sevgiyi ilk kez burada gördüm. Farklı ışıkların bir araya geldiğinde gökkuşağı gibi yansıdığını gördüm. İlkokula ...
Devamı